04.12.2015 .
EZPALETENA(K)
GOTZON HUEGUN
Gogoeta eskultoriko-musiko-poetiko bat
Xabier Leteren
heriotzaren bostgarren urteurrenean.
Una evocación escultórico-musico-poética en el quinto
aniversario
de la muerte de Xabier Lete.
Pier
Paul Berzaitz - Amaia Azkue - Joxan Goikoetxea
Sendoa Lusarreta - Josean Ezeiza - Iosune Marín
Abenduaren
12an
Donostiako Tabakalerako Kutxa Kultur Plazan - 19:00h
Zer geldituko da
maitatu genituen lrralde haietatik
hiriak, zer urruntasun arrotzera
joan ziren ezkutatzen, desegiten,
etxea inguratzen zuen loredia
nork berreraikiko du soaren mirariz,
zuhaitzek izanen al dute arnasemailerik
munduaren egunsenti bakoitzean...
Xabier Lete
¿Qué quedará de aquellas tierras que amamos?
¿En qué lejanía insólita
se ocultaron y desaparecieron las ciudades?
¿Quién restaurará con el milagro de su mirada
el jardín que bordeaba la casa?
¿Dispondrán los árboles de resuello
cada despertar del mundo?
Xabier Lete
Negarra
idor:
orbela han-hemenka
lanbro-egarri.
Euria memorian
erdi bi egina
min eta musu-muinka
tantarik tanta.
Memoria
eurian
urtaroz urtaro atzeraka
lainoa janez
ahanzturaren kontra:
udazken, uda eta udaberri,
eta negu denboran galdua.
Lainoa
janez,
zahartzaroa.
Euria zeharkatzen du
udazkenak;
hodeiek, sorbaldak makur,
azala botatzen dute
soroen gainera,
hil-atorra lisatu berria.
Bizitza, borondate
euritsua
eta irudikapen
iheskorra.
Orbela
zanpatuz zatoz
niri eskua emanda
lizardiurdinez jantzia,
keinuetan metaforak korapilatuz
zizpuruari eusteko,
eta horrela, nahi gabe,
mundu irudikatzen duzu.
Utzidazu Shopenhauer-en liburua,
joan al zaizu saihetseko ziztada hura?,
eta esadazu nor duzun lankide berri hori
ni baino gazteagoa eta alaiagoa.
